Gökkuşağının altından geçerken...

Gökkuşağının altından geçerken...

9 Mayıs 2010 Pazar

ROLLİNG STONE DERGİSİNE GÖRE ‘EN İYİ 100 GİTARİST’

ROLLİNG STONE DERGİSİNE GÖRE ‘EN İYİ 100 GİTARİST’
11:54 09 Mayıs 2010

Ece Dorsay
ecedorsay@yahoo.com

Rolling Stone dergisi, okurlarının da oylarıyla, tüm zamanların en iyi 100 gitaristini seçmiş. Genelde bu tür oylamalar bana hep tehlikeli gelmiştir çünkü kaç kişinin oy verdiğini ve yaş grubunun kaç olduğunu asla söylemezler. Dolayısıyla ne tür zevklere hitap eden bir oylama olduğunu kestiremezsiniz. 13 yaş grubunun ağırlıkta olduğu dolayısıyla sadece son yıllardaki gitaristlerin ağırlıkta olduğu bir liste de olabilir. Rolling Stone dergisinin gitarist sıralamasında detayları boşverirsek çoğu gitaristin hakkı verilmiş gibi gözüküyor. Elbet modern gitaristlere biraz torpil var.
100 numarada Soundgarden gitaristi Kim Thayil var. Tuhaf akorları ve Led Zeppelin’e benzeyen retro sound’uyla oldukça yenilikçi bir gitarist denebilir kendisi için. Özellikle Mi telinin akordunu bozup işi iyice farklı yerlere götürdü.
96 numarada Ac/Dc gitariti Angus Young var. Yalnızca 3 basit akorla ne kadar çok sayıda fişek şarkı bestelenebileceğinin kanıtı olan grubun eğlenceli gitaristi kravatı ve şortuyla okuldan kaçmış bir deli imajını bu yaşta bile koruyor.
Benim için ise ilk 10’da The Cure’un kalbi ve beyni, bana jazzmaster gitarı sevdiren adam Robert Smith var. The Edge ile birlikte bir grubun kişilikli sound’u nasıl yaratılır, ispatlayan ve yaratan bir adam kendisi.
15 numaradaki Carlos Santana, Latin müziği elektrik gitarla dünyaya yayarak devrim yaratmış olsa bile kendisinde ve sound’unda bir türlü sevemediğim bir şeyler var. Sanırım bana biraz ‘piyasa’ geldi çaldıkları. Sanki biraz proje gitaristi gibi olduğunu hissettim hep şahsen. Ama yine de saygı duyduğum bir gitaristtir.
14 numarada vintage Fender gitarları parmaklarıyla çalan, alternatif blues yaptığını düşündüğüm hayran olunası gitarist Jeff Beck var. Kendisiyle çalmış olan bas gitaristi Randy Hope Taylor’dan Fender caz bas gitarımı satın almıştım.
12 numarada anti-gitar kahramanı Kurt Cobain var. Bir söz yazarı ve bestecinin, gitarist anlayışını değiştirebilmesi nadir görünen bir vakadır. Kurt Cobain olduğu gibi olarak, hem anti-imajıyla bir imaj yaratmış hem de başlı başına bir ekol yaratmıştır. Kurt’un gitaristliğini hor gören virtüöz takımına buradan diyorum ki: Gitaristlik, kendi sound’unu ve kişiliğini müziğe katmaktır, saniyede 20 nota çalmak değildir. Hız gösterisi ve birilerine benzemeye çalışmak hiç değildir. Kurt bence gitarist olarak açtığı yollar ile alkışı hak ediyor. Pixies grubundan ilham alması da eksi değil artı puan olarak müziğe geri dönüyor.
7 numarada, gerçek bir blues gitaristi var: Steve Ray Vaughan. Meşhur sunburst strat’ına 0.12 kalınlığında tel takan ve akordu biraz düşüren, bu sayede delice bend’ler yapan bir gitaristti. Bend, ara notaları yakalamak için blues gitarda çok kullanılan bir gitar tekniği. Gitaristlerin çoğunun artık aşina olduğu bir teknik.
Robert Johnson, Eric Clapton, B.B.King’de ilk 5’te. Özellikle Robert Johnson’ın değeri tartışılmaz. 1920’lerdeki hapishane kayıtlarında Missisipi Delta Blues tarzını öne çıkaran ve parmaklarıyla gitarı çalarken aynı anda şarkı söyleyen, 20 tane şarkı kaydı zar zor elde kalmış tarihi bir müzisyen. Zaten Eric Clapton, Keith Richards ve Jack White gibi gitaristlere ilham vermiş. Bu haftalık da gitaristleri andık. Burada ismi anılamayan binlercesine selam olsun.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder