Müzisyenler Dünyayı Kurtarırken Ne Kadar Samimi?

Müzisyenler Dünyayı Kurtarırken Ne Kadar Samimi?
28 Ağustos 2011 Pazar BirGun Pazar Eki


Gary Barlow, Tinchy Stryder, Wretch 32 gibi gruplar, Massive Attack şarkılarını yorumlayacaklarmış ve amaç, ihtiyacı olan çocuklara yardımmış. Müziği, yardım amaçlı yapmak veya müzik sektörünü yardım amaçlı yönlendirmek gerçekten güzel ama mesela Bono’nun artık bundan rant sağladığını düşündüğüm için, yardım organizasyonlarına daha bir şüpheyle yaklaşıyorum. Şimdi de star’larımızın Somali için bir kampanyada yer almaları elbet uzaktan çok parlak gözüküyor ama bir yandan yardımın gizliliği her zaman daha dürüsttür , biliriz. Büyük reklamlar ile yapıldığı zaman, yardım edilene mi yoksa edene mi yaradığından emin olamıyoruz. Keza Lady Gaga’da AIDS ile ilgili kurumlara epey yardımda bulunmuş.
Cesur duruşu takdire şayan gözükürken, kendini çiğ etlere sarıp dolaşması nasıl bir dikkat çekme arzusunda olduğunu bizlere gösteriyor.

Bob Geldof’un 1985 yılında Londra Wembley Stadyumu’nda düzenlediği ve Michael Jackson’dan Tina Turner’a, U2’dan George Michael’a bütün yıldızları kattığı LIVE AİD adlı Afrika’ya yardım organizasyonu, giden yardımların Afrika’nın batı ülkelerine ödediği borcun yanında hiç kalması sebebiyle bir yere varamamıştı ve Bono, bunu öğrenir öğrenmez basından gizli olarak Etiyopya’ya eşiyle gitmişti. 2000’lerde bşlattığı Borçlar Silinsin kampanyası da bu dönemin etkisinin bir ürünüydü. Bu çabası da sanırım net bir sonuca varamadı.

Müzisyenlerin böyle uğraşlara girmesi elbette çok anlamlı. Tek problem, günümüzde yardım kampanyalarının içinin boşaltılması. Kısacası perde arkasını bilemiyoruz ve tüm yapılan kampanya reklamlarının ve afişlerinin masrafından azı mı yardıma gidiyor emin değiliz.
Üstelik bu yardım kampanyaları öyle bir gövde gösterisine dönüşüyor ki, sanatçı adeta bir kahraman ilan ediliveriyor. Dolayısıyla hiçbir şeye dokunmayan sanatçı bile daha masum gözüküyor bu tabloda.

Aslında kendini sürekli yardımlara adamış mesela Bryan Adams ve Sting gibi GreenPeace örgütü ile senelerdir yakın temasta olan ve yağmur ormanları konusuna takmış sanatçıların bu konulara olan duyarlılıklarındaki istikrar benim için daha çok şey ifade ediyor. Dönemsel veya kısa vadeli bir yardım yerine , yaşamsal bir davaya dönüşmesi mühim : Örneğin bir sanatçının kariyeri boyunca, yazdıkları ve çizdikleriyle, örneğin ırkıçılık veya homofobi ile savaşması bana daha dürüst geliyor. Kadın haklarına duyarlı bir sanatçının sürekli bu temaları işlemesi veya bu tür organizasyonlarda yer alması doğal. Bana doğal gelmeyen, sürekli en büyük firmaların reklamlarında oynayıp veya kapitalist düzenin bolca kaymağını yiyip daha sonra birden haydi Afrika’ya yardım edelim veya haydi çocuklar için el verelim diyenler. Haydi bunu yapsınlar da bari üzerine kahramanlık payesi almasınlar. Reklam kokan kahramanlık, bazılarıın üzerine bol geliyor.

Ece Dorsay
ecedorsay@yahoo.com