Kimlik Kartı Yok Aşkın

Kimlik Kartı Yok Aşkın

11 Kasım 2012 BirGün Pazar Eki

Küçük İskender, şiirlerini okudu , ben şarkılarımı söyledim. Arabesk adlı şiirini seçtim, bir şiirini okumam istenince. 6 Kasım 2012 Salı… Yer , Aznavur Sanat, Zeki Çelik ve Kadri Karahan’ın mimarı olduğu bu geceye minnettarım. Hepimiz çok keyif aldık ve mesajlarımızı da verdik…. Daha doğrusu paylaştık… Gecenin içinden çıkan çiçekleri alanlara ne mutlu…

Kuytularda, tüneller kazıyoruz, biz sanatla, müzikle, dizelerle, çizimle uğraşanlar… Hatta sadece sevenler… yüreklerini açanlar… Zor, zor zor… Elimi tutamıyor, elini saklayanlar…

Korkanlar… Ruhuma dokunamayanlar… Küçük hesapların derdinde boğulanlar…

Karmaşa, kargaşa, kararsızlıklarda ve karanlıklarda tünelin içinde hapsolmak ve sabahı beklemek…

Çekip çıkarsa beni biri bu karanlıklardan diyoruz ama kendimizden başkasını bulamıyoruz, karanlığın temeli bizken… Yine de bize yansıttıkları karanlıklar ve zorluklar o kadar boğucu ki… Bir gece, 365 gün kadar ağır geçebiliyor, kalbiniz , özlemini duyduğu yerde değilse…

Kendine aş eriyor ruhun çözümlenememiş buzulları, sımsıcak bir kucak arıyor, sevginin çürük tohumları… Direkten dönen bir topun parçalanışı gibi sessiz ama yaralayıcı bu düzenin cevabı…

Ruh hallerinin geçiş seremonisinde, gerçekten şiir gecesine dair yazacak şey çok. Ta Ankara’dan günübirliğine gelen dinleyicilerimi mi sayayım, Kimlik Kartı Yok Aşkın’ı Küçük İskender’e ithaf ederken ki güzel hatırayı mı…

Bugün bir şarkı sözü ile bitirebilirim yazımı , işte şiir gecelerinde her daim çaldığım bestem :

(24 Eylül 2011 – 100Bin Şair’de de bu şarkıyı çalmıştım, 6 Kasım 2012’de de Küçük İskender’li gecede çaldım)

Kimlik Kartı Yok Aşkın :

Düşlerimde gerçeklik olduğuna inanan yürekler

Rengarenk tema gelin

Bu bizim tiyatromuzun gala gecesi

Kanatsız melklerin sahnesi

Kimlik kartı yok aşkın

Şekli şemali yok aşkın

Gönül perdemizi açalım düşlerimizin ardına

Korkak yüzlerden uzağa köprüler kuralım

Kendimiz olalım kendimiz olalım korkmadan

Kimlik kartı yok aşkın

Şekli şemali yok aşkın

Kaba ve sert düzene karşı

Aşktan örtü örttük

Sağlam bir ağ ördük

Kimlik kartı yok aşkın

Kimlik kartı yok aşkın..

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Küçük İskender ile Sahne , Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı

Küçük İskender ile Sahne , Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı

 4 Kasım 2012 BirGün Pazar Eki

6 Kasım 2012 Salı akşamı saat 20:30’da bir hayalim gerçekleşiyor : Küçük İskender, şiirlerini okuyacak, ben şarkılarımı çalacağım. Aznavur Pasajının birinci katı olan Aznavur Sanat’ta. Giriş ücretsiz. Gelirseniz, tarihi bir an’a tanıklık ederiz beraber. Şehrin Şiir Hali, Şiirin Müzik Hali . Mor Rüya adlı kitabımı, kitap fuarında kendisine hediye etmiştim ve Rimbaud’ya akıl notları kitabını imzalatmıştım. Yıl 2009’du… Kum Saati gibi geçiyor zaman…

13 Kasımdan itibaren her Salı Clinic Live’da (Beyoglu – Aga Camii’nin sokağı) sahne alacağım, bazı geceler DJ olarak, bazı geceler müzisyenliğimle.

Yıllardır, kamuyla paylaşmak istediğim bir özelliğimi, yeteneğimi ve alışkanlığımı, Kadir Aydemir’in derlediği Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı’nda paylaşabilmek, güzel bir hayalimin gerçekleşmesi... Eski ahbaplarımdan Tolga Akyıldız ve Kadir Aydemir ile, SkyTurk’e konuk olup kitabı anlattık. Tv turlarımız devam edecek gibi gözükmekte. Kitaptan kısaca bahsedelim, bilgileri alıntılayalım :

“126 yazarlı Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı 3 Kasım 2012'de Yitik Ülke Yayınları'ndan çıkıyor! Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı'nın kapak arkası metni şöyle:

Takıntılar Üzerine, Sosyal Medyanın Gücüyle Hazırlanmış 126 Yazarlı Çılgın Bir Kitap Hangimiz normaliz, hangimiz tuhaf? Neye göre, kime göre? –Gülmeyin. Peki ya insanlık gerçekten de “bütünüyle kuşkuda”ysa? Hayat denen oyuna devam ediyoruz, devam ederken birbirimizi ne kadar tanıyoruz dersiniz? Bir insan bir insanı ne kadar, nereye kadar keşfedebilir? İşte bu kitapta anlatılan her şey, belki de “Beni hiç tanımıyorsun!” alt başlığımızı destekliyor. Türkiye’den 126 yazarın bir araya gelip oluşturduğu, yazar Kadir Aydemir’in projelendirdiği “Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı”nı okurken birbirinden ilginç insanların en bilinmedik huylarını öğreneceksiniz. 126 kişilik dev yazar kadromuzda Cem Özer, Ece Gürsel, Bihter Dinçel, Elif Ezgi Uzmansel, Ahu Akkaya, Ece Dorsay, Ece Pirim, Nilay Örnek, Arya Su Altıoklar, Tolga Akyıldız, Ferhat Uludere, Göksel Bekmezci ve Onur Behramoğlu gibi değişik dünyalardan, farklı meslek gruplarından pek çok sanatçı, yazar, şair, gazeteci, komedyen, karikatürist, avukat ve doktorun yanında öğrenciler, ev hanımları, anneler- babalar, oyuncular, mühendisler, işsizler, yapayalnız insanlar ve âşıklar da var. 126 kişinin gariplikleriyle de bitmiyor kitap, “Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı”nda dünyanın en ünlü isimlerinin takıntıları nelermiş onları da öğreneceksiniz.O güzel şiirinde “Sakın şaşırma!” demişti hani Orhan Veli…Gerçekten de tüm bunlara hazır mısınız?Bu kitap elinizden düşmeyecek ve burada anlatılanlar rüyalarınıza bile girecek…Bakın, iyi düşünün… Sayfalarda yazılanları okuduktan sonra bizden sakın nefret etmeyin!Şaka bir yana, dilden dile anlatılacak çok keyifli bir yolculuk sizi bekliyor. İyi okumalar!”

Dolu günler bizi bekler…

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Şehrin Şiir Hali, Şiirin Müzik Hali

Şehrin Şiir Hali, Şiirin Müzik Hali

29 Ekim 2012 Ana gazete BirGün gazetesi

Bayram günü gazeteye ne yazılır? Güzel soru. Şeker bayramı ismen ve cismen daha tatlı geliyor nispeten , evet.

6 Kasım Salı akşamı, Şiir Atak geceleri kapsamında, Küçük İskender ile beraber bir performans vereceğiz aksilik olmazsa. Zeki Çelik’in misafiri olacağız.  Saat 21:00’da Aznavur Sanat Merkezi, Sergi Salonu’nda, şehrin  şiir hali, şiirin müzik hali olacağız.

Kendimizi ve sizleri dönüştüreceğiz, belki daha iyiye, daha güzele doğru yol alacağız, içimizdeki zehirleri atacağız hep beraber…Giriş ücretsiz, gelin dağıtalım…

2009 yılında, Mor Rüya adlı şiir kitabımın imza gününde, Kitap fuarı’nın curcunasında Küçük İskender’in standını bulup, kitabımı hediye etmiş ve onun kitabını imzalatmıştım. Rimbaud’ya akıl notları kitabını. Fransız Lisesi’nde okumuş biri olarak ekstra anlamlıydı bu isim benim için. Ginsberg üzerine tez de hazırlamıştım, Boğaziçi Üniversitesi biterken… Küçük İskender’in tüm kitapları raflarımda, ne zaman boğulur gibi olsam, ilk yardım çantam gibiler adeta…

Küçük İskender’i bilmeyeniniz varsa veya daha iyi tanımak isteyeniniz, buyrun :

Küçük İskender mahlasıyla tanınan Derman İskender Över, 28 Mayıs 1964 yılında İstanbul'da dünyaya geldi. Kabataş Erkek Lisesi'ni bitirdikten sonra İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi'ne girdi ve beş yıl eğitim gördü. Kendi arzusuyla bıraktığı tıp eğitimini takiben İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümü'ne de üç yıl kadar devam etti. Ağır basan sanat hayatı onu akademik ortamdan kopartarak edebiyat ve sinemaya sürükledi.

'Marjinal şair' olarak tanınmaya başlaması 1985 yılıdır. Günümüze değin bunca yıllık süreye onlarca şiir ve özgür metin, bir günlük, üç roman, iki özel derleme, bir inceleme, bir antoloji olmak üzere birçok kitap sığdırdı. Kimi Avrupa ülkelerinde çıkan antolojilerde şiirleri basıldı. Kanada'da yayımlanan Descant adlı edebiyat dergisinin Türkiye özel sayısında, ABD'de ise Murat Nemet Nejat'ın 'eda' kavramında yoğunlaştığı Türk şairlerinden çeviri antolojisinde kendine yer buldu. 2000 yılında İtalya'da düzenlenen Avrupalı Genç Şairler Yarışması'nda ( La Giovane Poesia D'europa Nel 1999 ) ilk ona girdi ve bu şairlerle birlikte kitaplaştırıldı. Yine aynı yıl içersinde uzun zamandır sinema dalındaki jürisinde de yer aldığı Orhon Murat Arıburnu Ödülleri'nde 'Bir Çift Siyah Deri Eldiven' adlı şiir kitabıyla birincilik alarak ödüllendirildi. İzmir Dokuz Eylül Üniversitesi Fotoğraf Bölümü master öğrencilerine 'Postmodernizmin Görsel Malzemeye Etkisi' üzerine bir seminer verdi. 2001 yılında Almanya'da,2002'de de Hollanda'nın çeşitli şehirlerindeki etkinliklerde konuşmacı olarak ve şiir performanslarıyla yeraldı. 2003 yılında Berlin'de düzenlenen İlk Türkiyeli Eşcinseller Kongresi'nde bu konudaki dekleresini okudu. 2004'te Newyork'ta ve Kuzey Carolania'da üniversitelerde konuşma yaptı ve tek kişilik okuma gecelerine konuk oldu. Ayrıca Türkiye'de farklı üniversitelerde ve liselerde panellere, workshop'lara katıldı. Bir dönem seslendirme, senaristlik, radyo programcılığı, şiir matineleri de yapan küçük İskender, içlerinde 'Ağır Roman' ve 'O Şimdi Asker'in de bulunduğu beş filmde de oyuncu olarak rol aldı. Halen Varık, Adam Sanat, Yasak Meyve, Kaçak Yayın adlı dergiler ağırlıklı olmak üzere yazmaya ve kitaplaşmış eserlerini yayımlamaya devam etmektedir.

Geçen gün John Mayer’ın konser DVD’sine denk gelip aldım. Konser DVD’si izlemeyi seviyorum. Bir müzisyen olarak, sahnede ne gibi tekniklerle çaldıklarını görüyorum. Detayları, DVD’de daha iyi yakalıyorsunuz. Sonic youth videoları dvd’si de aldım. Fender Jazzmaster ve jaguar gitarlarından vazgeçmeyen bu alternatif grubu daha iyi tanımak istedim. John Mayer’a gelince . İyi bir blues, folk gitaristi ve şarkıcısı, besteci. 

Biraz bilgilenelim :

John Clayton Mayer (16 Ekim 1977), ABD'li müzisyen.Connecticut kökenlidir. Berklee College of Music'e devam etti, 1997'de Atlanta, Georgia'ya taşındı. Burada yeteneklerini işleme fırsatı buldu ve takipçiler edindi. İlk iki stüdyo albümü olan Room for Squares ile Heavier Things ticari başarı yakaladı ve multi-platinum statüsü elde etti. 2003'te "Your Body Is a Wonderland" ile En İyi Erkek Pop Vokal dalında Grammy Ödülü kazandı.

Mayer kariyerine çoğunlukla akustik rock yaparak başladı. 2005'te ise B. B. King, Buddy Guy ve Eric Clapton gibi tanınmış sanatçılarla birlikte çalışarak ve John Mayer Trio'yu kurarak blues yapmaya başladı. Eylül 2006'da çıkan Continuum albümünde blues etkisi görülebilir. 49. Grammy Ödüllerinde Mayer bu albümüyle En İyi Pop Vokal Albümü ve "Waiting on the World to Change" ile En İyi Erkek Pop Vokal Performansı ödüllerini aldı. Dördüncü stüdyo albümü Battle Studies, Kasım 2009'da yayımlandı.

Stand-up komedi, tasarım ve yazarlık da Mayer'ın kariyerinin birer parçasıdır. BaştaEsquire olmak üzere bazı dergilere yazılar yazar. Ayrıca "Back to You" derneğine bağlı olarak hayırseverlik amaçlı etkinliklere ve küresel ısınmayla mücadele etkinliklerine katılır. Tanınmış kişilerle yaşadığı ilişkilerle medyada ve magazin basınında sıkça yer aldı.

Şiir ve müzik… İkisi bir bütün…

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Boş Sayfaya Bakıyorum

21 Ekim 2012 BirGün Pazar Eki

Boş sayfaya bakıyorum, bu sefer yazacak belli bir konum yok, belki de olmamalı bazen.

Serbest yazılarıma dönmeliyim arada sırada… Altın Portakal dedikodularını, geçen hafta aktardım. Eylül ayı boyunca gittiğim konserleri yazdım… Radyo programıma konuk aldıklarımı yazdım. Radyoculuk, en büyük tutkularımdan biri haline geldi. Müzisyenlik bir yana, radyoculuk da bir o kadar önem kazandı hayatımda. Beri yandan, sürekli yazma isteğim sürüyor, arada dizeler çıkıyor. Kafam dizeler, sözler dolanıyor. Metaforların içinde şifa arıyorum. 3 Kasım 2012 tarihinde Yitik Ülke Yayınları’ndan Tuhaf Alışkanlıklar Kitabı çıkıyor. Ben de yer aldım bu kitapta. Tuhaf bir alışkanlığımı ya da tuhaf bir yeteneğimi anlattım ki bilen biliyor ama nasıl başladı, nasıl oldu, gayet detaylı.

Bir aksilik olmazsa, 6 Kasım’dan itibaren Clinic Live’da çalmaya başlıyorum her Salı. Genelde DJ’lik yapacağım konsept geceler olacak :  Pj Harvey gecesi, The Cure gecesi gibi… Ayda bir kereye mahsus olmak üzere de konser vereceğim aynı mekanda. Güzel bir terası ve güzel bir sahnesi var. Başarılı bir mekan. Bir çok rock ve alternatif isme ev sahipliği yaptılar.

Altın Portakal’da kapanış partisi DJ’liğim, ilk sahne DJ’liğim oldu. Radyo DJ’liği dışında. Bu sürpriz teklif ile, daha önce hayalimde olan bir şeyi deneyimledim ve müthiş geçti. Partidekilerin dansları görülmeye değerdi. En çok da The Strokes’dan Last Night’da dansettiler.

Yelkencilik denince, bir haftalık eğitimle uzun süreli bir denize açılma süreci hayal ederken, bir arkadaşım Marmaris dedi, sonra Bozburun’da yelken kulübü olan çiçeği burnunda aktör Edhem Dirvanar ile tanıştım, Bozburun’a eğitime davet etti. Bakalım, buradaki kaostan fırsat bulup gidebilecek miyim. Eğer gidersem, burada da bahsederim büyük ihtimal çünkü yelken kuralları, hayata dair dersler de çıkarıyor, şaka değil gerçek. Edhem’i tanımam müzisyen Ayhan Sicimoğlu sayesinde oldu. Aniden Ayhan bey, ile tanıştırıldığım anda, yelkenden bahsediyorduk ve beni Edhem ile tanıştırıverdi. Yelken sevgisi ve heyecanı gözlerinden okunuyordu Edhem’in. Ben henüz radyo ve müzik kadar tepeye koyamadım yelkeni ruhumda ama büyük bir özlemim var denizlere açılmaya. Bunu arada sırada yapmak gerek en azından.

Bugün gerçekten içimden dökülenleri yazdım. Biraz günlük, biraz paylaşım tadında.

Perşembe günkü Orhan Gencebay ile bir Ömür gecesinden pek bahsetmedim. Kitsch bir geceydi. Tüm pop’çular playback yaptı, rock’çılardan Duman’ı dinleyebildik sonra çıktık. Duman’ı severim ama son zamanlarda Kaan’ın vokali dinlenemez bir hal aldı, Gönül yorumu, boğulmak üzere olan bir adamın son haykırışları gibi.

Son haykırışlar demişken : Haykırışlar, özgürlük için olsun, boğulmamak adına olsun diyerek selam ediyorum vefalı okuyucularıma…

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Antalya Altın Portakal Film Festivali

Antalya Altın Portakal Film Festivali

14 Ekim 2012 BirGün Pazar Eki

Antalya Altın Portakal Film Festivali’ne ilk olarak 1997 yılında gelmiştim. Selanik’teki  U2 konseri sonrasıydı ve Antalya’da iken bu konseri yazıp Blue Jean dergisine gönderme fikri gelmişti aniden. Gerçekleşmişti de.  O tarihte, festival ortamı ıssızdı, Yeşilçam oyuncuları ağırlıktaydı, Ferzan Özpetek henüz ilk filmi Hamam filmiyle katılmıştı festivale. 1997’den beri hiç gelmedim Antalya’ya. Senelerce festival iyice gelişti, canlandı, Türkiye’nin Oskar’ları halini aldı.  15 sene sonra tam 2012 yılının Ekim ayında, Açık Radyo’daki programlarım dolayısıyla , buraya DJ olarak sürpriz bir davet aldım. Portobello’daki kapanış partisinde yarın gece çalacağım. Bu yazıyı okuduğunuzda, kısmetse çalmış olacağım ve muhtemelen İstanbul’a dönmüş hatta radyoda Tindersticks özel programımı yayınlamış olacağım. 

Alternative rock parçalar seçtim parti için yani kendi çizgimden şaşmadım her zamanki gibi... Arada Massive Attack gibi elektronik müziğin (trip hop tarzının)  öncü isimleri de var. Festival, çok iyi bir zamanıma denk geldi. Biraz moralim bozuktu ve burada tüm dertlerim silindi gitti. Rixos’ta çok iyi karşılandık. Sevin Okyay ile sohbetlere doyamadık. Yekta Kopan ile tekrar karşılaşmak güzeldi. Şarkıcı ve oyuncu Özay Feicht, bize havuz başında Summertime söyledi. Festivalde tanıştığım Sabahattin Çetin de Kum Saati albümümü çok sevdiğini ve devam etmem gerektiğini söyledi.Milliyet Sanat dergisinin kurucularından, kıymetli Zeynep Oral da festivaldeydi, konuştuk biraz.  İnsan, festival ortamında , kimi dostlarıyla ve eski tanıdıklarıyla daha sık görüşme fırsatı buluyor, kahvaltı, beraber film derken, bolca dedikodu da ekleniyor. Udo Kier gibi bir dünya yıldızıyla, bu kadar eğleneceğimi önceden düşünemezdim. Madonna’nın Deeper klibinde ve Sex Kitabında yer almış ve elbette müthiş bir filmografisi var. Fassbinder ve Lars Von Trier’in beraber çalıştığı bir aktör. Karizması, mavi gözleri, espri anlayışı, festivalde yaşadığı aksilikleri çok yansıtmaması, Ömür’ün kıyafeti hakkında siyah dekor üstüne tek bacak gördüm demesi, bizleri neşelendirdi. Albümümü merak etti ve yollamam için bana adresini verdi. Fotoğrafını bile izin alarak yayımladım instagram’da ve Türkan Şoray ile çektiğim bu kare, ana akım bir gazetede yer buldu.

Babamın Türkan Şoray fotoğrafları sergisi açılışına gittim 7 Ekim Pazar günü. Epeyce izdiham oldu, Antalya’lı Türkan Şoray hayranları, kendisini yalnız bırakmak ne kelime, etrafını sarıp hiç bırakmadılar Şoray’ı ve sevgi seli ile karşılandı. Muazzam zarafeti ve içtenliği, halkın her zaman büyük sevgisiyle ve coşkusuyla karşılanır. Diyeceksiniz ki, en medyatik olan açılış töreninden neden bahsetmiyorsun? Yeterince yazıldı çizildi bu tören hakkında, hele de tüm töreni ele geçiren şov hakkında. Söz söyleme ihtiyacı hissetmiyorum bu yüzden.

Boğaziçi Üniversitesi’nden eski bir dostum Dilek Aydın’ın kısa filmiyle festivalde yer aldığını, tesadüf karşılaşıp öğrenmek beni ayrıca gururlandırdı. Kıbrıs Bayrak TV ve FM’den Ogün Erciyas ve eşi Melek ile epeyce gezdik. Sevin Okyay’ın önerisiyle Düşler Diyarı’na gittim ve çok memnun ayrıldım bu doğa güçlerinin ve aramızdaki doğal bağın bireyden üstün olduğunu anlatan filmden. O filmin üstüne Ali Özgentürk’ün aynı çekim malzemesinden iki ayrı film yorumu çıkardığını bizlere anlattığı  filmleri gördüm : Beni Sev ve Görünmeyen. İki farklı yorum yapmak istedim dedi Ali Özgentürk, basın toplantısında. Beni Sev’de Romeo ve Juliet’in ruhunu taşıyan kara sevdaya odaklanılmış, Görünmeyen’de ise arka plandaki Bartok’un Türkiye’yi ziyareti, Nazilerden kaçışı öne çıkmış. Udo Kier, filme büyük bir zenginlik ve estra derinlik katıyor. Neden dünya çapında biri olduğunu, gerçek hayattaki mizahi halinden çok ötedeki  derinliğini , sinema perdesinde görünce iyice anlıyor insan. Ali Özgentürk’e, ilk filmden çıktğımda, Romeo ve Juliet hikayesi gibi dedim, çok iyi analoji yaptığımı söyledi ve bunu basın toplantısında da ismimi anarak belirtti. Burada öyle müthiş sohbetler ettim ki, İstanbul’a döndüğümde, hayatım boyunca haturlayacağım anılarım olacak. Dilerim parti de harika geçer. Açılış törenindeki mecburi sigara molalarımızı bize unutturdu bu sohbetler ve filmler dersem, durumu yeterince özetlemiş olurum sanırım. Zengin bir film seçkisi var festivalin ve hangi filme yetişeceğimizi şaşırdık. Denizden de istifade etmek isteyen ben, bazı filmleri festival sonrasına bıraktım ama Eldeva Katya, dönüşte ilk izleyeceklerimden olacak. Olay yaratan film, Derin Düşün-ce,sonradan yasaklanmazsa, onu da göreceğim umuyorum. Müziğimi merak eden yönetmenler, oyuncular oldu epey. Güzel bir festival oluyor her açıdan. Elbette, teknik sorunlar, vesaireler , bazı seçim hataları olmuş olabilir, onlar da başka yazı konusu olur. Ben, kendi gözümden anlatmaya çalıştım herşeyi.  Yarın son günümüz festivalde. Müthiş bir kapanış partisi olması umuduyla.

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Kings of Convenience Konseri

Kings of Convenience Konseri

7 Ekim 2012 BirGün Pazar Eki

27 Eylül Perşembe gecesi , Norveç, Bergen’li indie folk ikilisi Kings of Convenience ‘ın Babylon konserlerinden birine biletim vardı. Ard arda 3 gece konser verdiler, ben tam ortadaki geceye bilet buldum, isabet de oldu. Evvelki biletler bahar ayında ertelenen konserlerinin biletleriydi. O konseri kaçıracaktım nerdeyse ama iptal oldu. Bu konserde öğrendik ki isimlerini hep karıştırdığım üyelerden birinin göz problemi olmuş ve aniden net görememeye başlamış, uzaktaki cisimleri seçememeye başlamış ve mecburen konseri iptal etmek zorunda kalmışlar. Simon and Garfunkel esintili grubu dinlerken, huzur, hüzün ve neşe dozundaydı ruhumda. Biri klasik gitar (naylon tel) ile ritm ağırlıklı çalarken, solo gitarcıysa akustik ile yüksek perdelerdeki arpejleri , riff leri çalıyordu. Çok düşük volumle’lu bir müzik sayılabileceği için, ana mekandaki barda içki satışı olmamasını rica etmişler (şişe sesleri ve barmen ile konuşma sesleri cidden çok bastırabilirdi grubun müziğini) ve yandaki Babylon Lounge’dan içkimizi almaya bizi yöneltmişlerdi ki gayet mantıklı bir kararmış. Önce alkol yasağı var sandım sonra bu bilgiyi alınca rahatladım. Bizim dinleyici kitlesi genelde konuşma sesini abartır ve konsere ilgisizmiş gibi durur ama bu konserin izleyicisi çok saygılı hatta şarkılara katılımcıydı. Ezbere biliniyordu şarkılar. Bir hafta sonra radyo programımı da gruba ayırdım ve en sevdiğim albümü Riot on an empty street’ten çaldım. (Boş sokakta başkaldırı)

Grup hakkında kısaca bilgi vermek gerekirse :

“Kings of Convenience, Bergen, Norveçli indie folk-pop ikilisi. Erlend Øye ve Eirik Glambek Bøe’den oluşan grup, sakin vokalleri, zarif gitar ve piyano melodileriyle tanınır. Grup elemanlarının ikisi de vokal, gitar ve besteleri üstlenmektedir. İkili, aynı zamanda "Yeni Akustik Hareket"in, Belle and Sebastian, Coldplay gibi öncülerinden biridir.

Erlend Øye 21 Kasım 1975, Eirik Bøe ise 20 Ekim 1975 doğumludur. Birbirlerini 11 yaşından beri tanıyan ikili, 16 yaşına geldiklerinde “Skog” (“forest”) adında bir grupta, diğer iki arkadaşlarıyla birlikte çalmaya başladılar ve ayrılıp Kings of Convenience’yi kurmadan önce sadece “Tids Tale” adında bir EP çıkardılar.

1999 yazı boyunca çeşitli Avrupa festivallerinde boy gösterdikten sonra ikili Amerikan şirketi Kindercore ile anlaştı. 2001’de Londra’da bir süre yaşadıktan sonra, ilk albümleri “Quiet is the New Loud”u yayınladılar. Albüm oldukça başarılı bulundu ve incelikli melodileri ve sözleri ile, “Belle and Sebastian”, “Simon and Garfunkel” gibi müzisyenleri örnek alan amatör gruplar için de yeni bir esin kaynağı oldu.

“Versus”, “Quiet is the New Loud” albümünün remixlerinden oluşan ikinci albüm, aradan çok süre geçmeden yayınlandı ve bu albümün ardından, gruptan bir süre yeni bir eser gelmedi. Øye, sonraki birkaç yılını Berlin’de, solo çalışmalarla geçirdi ve “DJ Kicks” serisi altında çeşitli eserler yayınladı.

2004’e gelindiğinde, grup üçüncü albümü “Riot on an Empty Street”i yayınladı. “I’d Rather Dance Wtih You” adlı ikinci single’ın videosu,MTV Avrupa listelerinde 2004’ün en iyi videosu seçildi. Albümde, şarkıcı Lestlie Feist’in de katkıları oldu.

İkilinin dördüncü stüdyo albümü Declaration of Dependence 2 Ekim 2009 tarihinde yayınlanacaktır.”

Babylon’a geldiğimde alt grup 123 çalıyordu ve ben onları daha evvel Açık Radyo’ya konuk almıştım. Güzel çalıyorlardı, keyifliydi, salonun henüz üçte biri doluydu, Kings of Convenience konseri sonunda tekrar sahneye çıktılar ve grupla beraber çaldılar, vokalistler beraber dansettiler, keyifliydi.

Kısacası, bilet fiyatı biraz fazla olmasına rağmen, izlemeye değer bir konserdi. Biraz daha uzun sürebilirdi. Bir saat 15 dakika civarında sürdü. Fazlası da iki gitarlı sade bir müzikte, tekdüzelik oluşturabilirdi ama tadı damağımızda kaldı.

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Kuruçeşme Arena’da  İlhan İrem Büyüledi

30 Eylül 2012 BirGün Pazar Eki

22 Eylül cumartesi günü için İlhan İrem biletimi aylar öncesinden biletix’ten almıştım.

İlk kez İlhan İrem’i canlı izleme güzelliğini yaşayacak olmanın heyecanıyla gittim konsere.

2007’deki konseriyle ilgili yazılanları okuyor ve konserle ilgili hayaller kuruyordum sürekli.

İlhan İrem panellerini izliyordum video görüntülerinden. Gittikçe artıyordu İlhan İrem sevgim.

2012 yazında, Sinan Doyan ve Aslı Dinç adlı iki koyu İlhan İrem dinleyicisi dostumla, Aslı’nın dünya tatlısı kızlarıyla ,Açık Radyo’da, “Çocuk Gözüyle İlhan İrem” programı yaptık. İlhan İrem’in kendisinden çok güzel bir tebrik mesajı aldık. Bu programın kaydını mixcloud.com/edorsay adresinde dinleyebilirsiniz.

22 Eylül Cumartesi günü, radyoya erken gidip bant program kaydettim ve konser alanına erkenden gittim. İlhan İrem’in en sevdiğim şarkılarını yayında, aynı gün çalmak ve konser alanına gitmeden radyodan dinlemek tarifsiz bir histi. Programın sonunda, İzmir’deki sahaflarda bulduğum “Anlasana” 45’liğini ve  program sonunda kendi akustik versiyonumu çaldım. Bu şarkıyı yoğun hissettiğim bir dönemde spontane kaydetmiştim ve bir yıl sonra, İlhan İrem’in doğumgününde kendisine hediye olarak yollamıştım demomu, çok güzel bir geri dönüş yapmıştı bana. Müthiş cesaret vermişti bana, yazdıkları. Sanatsal kaygıları ağır basanlara ve topluma adapte olamayan gerçek sanatçı ruhlara küpe olacak bir vecize sözü paylaşmak isterim :, bana yazdığı bu cümlenin, bu yazımda paylaşılacak kadar evrensel ve kıymetli olduğunu düşünüyorum :

“ Düşünen ve üreten farklı renklerin yolculuğu renksiz hayatları tedirgin eder...

Asla pes etmeyin! “

Radyo programı heyecanımdan sonra erkenden konser alanına Kuruçeşme’ye gittim. Kapıda Sinan Doyan ile karşılaştım. Daha sonra Aslı Dinç ile karşılaştık. Yerimiz epeyce önlerdeydi. Büyük keyifle izledik konseri. Yabancı konserleri hep ayakta izlemeye alışmış ben, oturarak izlemekten daha fazla keyif aldım, bel ağrımı düşünme derdim kalmadı. Konserde deliler gibi bağırdım, deliler gibi eşlik ettim. Tüm dostlar ve ahbaplar oradaydı, Ulu Nino Varon ile bol bol sohbet ettik, orkestradan Artun Sürmeli ve Aydın Karabulut’un Kum Saati albümümde çaldıklarını konuştuk ve müzik sektöründen bahsettik. Her kelimesinden , değerli şeyler ögrendiğim bir yüce insan Nino Varon… Mizah yeteneği zaten dillere destan…

Sevdiğim çoğu şarkısını söylemekle kalmadı, müthiş bir sahne gösterisi yaptı. Arkasndaki dansçılar ve melek heykelleri göz alıcıydı.

Kısaca bilgiler vermek gerekirse :

Ekip:

Davul : Aydın Karabulut (Kenan Doğulu orkestrasında, Kum Saati albümümde de tüm davulları çalmıştı.)

Bas Gitar : Hami Barutçu (Kenan Doğulu Orkestrasında)

Elk. Gitar : Tahsin Endersoy (Kenan Doğulu orkestrasında)

Elk. Gitar : Gökay Semercioğlu

Klavye : Firuz İsmailov (Erol Evgin orkestrasında)

Klavye : Artun Sürmeli (Kum Saati albümümün aranjörü aynı zamanda)

Ney : Hüseyin Özkılıç

Playlist :

“Hayatın Üçüncü Gözü”nün finalindeki sert gitar soloları ile intro yaptı. “Kıyılara Git”(seni Seviyorum albümü 2001) ile ilk şarkısını söylemeye başladı 1977 tarihli 45’liği “Son Selam” ile devam etti.

Külliyatının köşebaşlarını tutmuş tüm şarkılarını peşpeşe sıraladı:, “Olanlar Olmuş”(1981), Donkişot”(1994), “Şalamar”(2001), “İki Duvar Arasında”(1994), “Yazık Oldu Yarınlara”(1975), “İster İnan İster İnanma”(1983) gibi en bilinen şarkılarını  kalabalık bir seyirci korosu eşliğinde söyledi.

Konserin ikinci kısmına ise yine en sevilenlerinden olan “Sürgün Gibi Masallarda”(1992) ile başladı. Bu şarkıda “peri kızı” diye betimlediği Alım Tatar, dansı ile İ.İrem’e eşlik etti.   “Anlasana”(1975), “Ayrılık Akşamı(Konuşamıyorum)”(1976), “İşte Hayat”(1977), “Boşver Arkadaş”(1974) gibi yine en bilindik şarkılarına yer veren İlhan İrem bis sonrası son albümü “Cennet İlahileri”nden “Hu”(2006) ve “Yılan Isırığını”(2006), geleneği bozmayarak yine semazenler eşliğinde seslendirdi.

Böylesine büyülü bir atmosferi terk etmek zor geldi , konser bitiminde. “Sevecenler” (İlhan İrem sevenlerine verilen isim bu) ile kulis kapısında bir süre bekledik, konser alanında kimse kalmamıştı. Sinan Doyan, Aslı Dinç ve birkaç dostla alanda epey kaldık. İlhan İrem kulisten çıktı ve hepimize çok yakından selam verip, tek tek görüşemediği için gönlümüzü aldı.

Bir görevli, melek heykellerden birini taşıyordu, alanın dışına.

Müthiş sevinçliydim, böyle bir geceye şahit olduğum için ama bir yandan buruktum çünkü bitivermişti bu büyülü gece…

Daha nicelerine diye geçirdim içinden. Her şeyin daha da güzel olduğu anlara…

Işık ve Sevgiyle…

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

Dip Not: Sevgili dost, Sinan Doyan’a, yazıya, diskografik katkılarından dolayı teşekkür ederim.

Stevie Wonder Konseri

23 Eylül 2012 BirGün Pazar Eki 

IKSV’nin ülkemize ilk kez getirdiği Stevie Wonder’ı Maçka Küçükçiftlik Park’ta , 14 Eylül 2012’de dünya gözüyle izleyebildik. Konserden hemen önce, radyo programımda da Wonder şarkıları çaldım. Konserde, beklediğimi şarkıların büyük kısmını çaldıysa da, bir çok müthiş şarkısını es geçti. Çoğumuz, Part Time Lover bekliyorduk ama o şarkıyı uzun zamandır çalmadığını da duymuştum ve şaşırtmadı. O şarkı listede yoktu. Lennon’dan İmagine’ı çalması, müthiş bir ortam yarattı ama şarkıyı çok zayıf bir sesle söyledi, galiba o an epey hüzünlendi. Bu da çok doğal. Michael Jackson’dan The Way You Make me Feel, müthiş oldu.

Kızına da bir şarkı söyletti ama bunu en başlarda yapınca, konserin temposu düştü. Aisha Morris, Stevie'nin kızı, da bir parça söyledi babası piyanoda eşlik ederken. Soyadı Morris, çünkü Stevie'nin asıl ismi Stevland Hardaway Morris. Vokalinden etkilenmedim kızının. Wonder ise malum, müthiş bir vokalist ve performer, hala ses renginden bir şey yitirmemiş. Elbette, 70’lerde izlemeyi tercih ederdim. Seyirciye çok fazla tekrar yaptırdı. “Love, you don’t talk about it, you gotta be about it” cümlesini defalarca kızlı erkekli gruplara ayırarak söyletti. Fazlaca seyirci katılımı, bizim gibi Wonder şarkılarını canlı dinlemeye aç bir kitle için animasyon gibi oldu. Fazla sayıda cover, kızını erkenden sahneye çağırması, seyirciye bol tekrar yaptırması bence konserin zayıf yanlarıydı.

 Konseri, V.I.P’den izlemek süperdi ama oradaki kitle sanki daha durgundu. Yine de RHCP konserine göre daha güvende hissetmek güzeldi. Konser bitti, alan tamamen boşalana kadar bekledik, bizim vip bölgesinde hala takılıyordu insanlar. Beleş içki var diye keyfi takılma sandım ama Stevie Wonder’ı beklediklerini düşünemedim. Bize Wonder ile tanıştırılma ihtimalimiz söylendi ama alan boşalınca umudu kesip çıktık ve taksiye bindik babamla.

Bir telefon geldi ve Wonder ile tanışmak için kulise gidildiği haberi geldi, ne yazık ki fırsatı ucundan kaçırdık. İmza almak gibi dertlerim yoktur ama bir albümümü hediye etmek ve fotoğraf çektirmek isterdim tabii.

Another star, Happy birthday, Higher ground, If you really love me, Isn't she lovely, Master blaster, Overjoyed, Signed sealed and delivered, Sir Duke, superstition, The way you make me feel ve Imagine çalınan şarkılar arasında hatırladıklarım. Tabii en unutulmaz şarkıları olan You are the sunshine of my life ve I just called to say i love you’yu da çaldı. Happy Birthday’i çalması müthiş denk geldi, tam da yeğenim Ozan’ın 1. yaş günü olduğu için, abime telefon açmayı akıl ettim, bir şekilde dinletmeye çalıştık. Dilek : Müzik delisi bir yeğenim olsun…

RHCP konserinde Santralistanbul ve Eyüp yollarında işkence çekmiştik oysa Maçka Küçükçiftlik Park, çok merkezi olduğu için ve RHCP’deki kadar devasa bir kalabalık olmadığı için daha rahattık. Aslında çok kalabalıktı ama RHCP’de yüz bine yakın insan vardı.

Tamamen izdihamdı RHCP konseri ve merkezi bir yer değildi, eve dönmek ızdıraptı.

Wonder’da ise elimizi kolumuzu sallayarak, huzurla çıktık alandan.

Taptığım biri isim olmadığı sürece, Santralistanbul türü yerlere gitmem mümkün değil artık.

Makul mekanlar istiyor insan. Altyapısı olan ve şehir merkenize yakın. Tanışma fırsatını ucu ucuna kaçırmış olsak da, Wonder’ı dünya gözüyle izlemek harikaydı. Tanıdığım en büyük Stevie Wonder hayranı , Açık Radyo DJ’i dostum Tim Hallam da konserdeydi ama görüşemedik konserde. İyi ki konsere gittim dedirtti sonuçta Wonder.

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

İki İngiliz dost ile RHCP konseri maceram :

İki İngiliz dost ile RHCP konseri maceram :

16 Eylül 2012 BirGün Pazar Eki

RHCP konserine iyi ki gittim diyorum. Hayatta en az bir kere sahnede izlenmesi gereken bir gruptu benim için. Epeyce işkenceye katlandık ama Açık Radyo’dan dostlarım Tim Hallam ve Steve ile zaman çok keyifli geçti. İki adet body-guard’ım vardı hem. Konserden birkaç saat evvelki radyo programımı RHCP grubuna ayırdım. Yayında çaldığım çoğu parça, sahnede de çalındı :  Higher Ground, Under the Bridge, Californication, Scar Tissue, Give it Away, Road Trippin, By the Way, Can’t Stop vesaire… Tamam, kabul : Türkiye, henüz büyük konser organizasyonlarında çuvallayabiliyor. Pozitif’in seçtiği yerle mi ilgili bilemiyorum ama Santralİstanbul’da binlerce kişiyi ağırlamak, giriş ve çıkışlarda sorun yarattı. Saatlerce beklenen kuyruklar, çıkışta 2 saat yürüdükten sonra araç bulabilmek gibi dertler… İngiliz dostlarım, medeni bir ortamdayız sanarak getto sokaklara girip oralarda taksi beklememizi önerdiler. Deli misiniz diyemedim ama onları, Bilgi Üniversitesi kampüsü önüne sürükledim ve orada çimlerde beklememizi önerdim. İki İngiliz ve ben, resmen kaybolmak üzereydik. Eyüp’ün arka sokaklarında bir iki saat yürüdük.

Gitarist, iskemlede oturarak çaldı gitarını, sanırım bir sağlık problemi vardı. Türk bayrağı olan t-shirt giymişti. Davulcu zaten hep aynı kıyafetle çıktığı için şaşırtmadı ,tek fark, t-shürtündeki türk bayrağı sembolüydü onun da. En ucuz bilet, 1 km. uzaktan konseri izlememize sebep oldu ama dev ekran, ambiyans ve çimlerde oturabilmek, büfeye ve mobil tuıvaletere yakın olmak , işimize yaradı. Önlerde olsak, kafalardan bir şey göremezdik. Tim de, ben de, bu konuda  aynı fikirdeydik. Tuvaletlerin tepesinden, ağaçların dallarından konseri izleyenler vardı, güldük. Bir ara Tim ile iddiaya girdik, şimdi Californication başlayacak dedim ve ben kazandım iddiayı. Gitarist beyaz Gretsch’i aldığında hep o şarkı başlar. Flea ile önce bir jam yaparlar sonra şarkıya girerler. Live DVD’lerden ezberledim. Flea’nın veda selamı da güzeldi. Konserin başında ve sonunda , kafaları güzel ve sadece takılıyorlar yani spontane çalıyorlar gibi geldi ve endişelendim ama sonra tüm hit’leri ard arda çaldılar.

Grubu kısaca tanıtalım :

“Red Hot Chili Peppers (RHCP), 1983 yılında kurulmuş; funk, punk ve metali harmanlayarak müzik yapan ABD'li bir gruptur. Grubun kurucuları Anthony Kiedis, Micheal Balzary, Hillel Slovak ve Jack Irons'dır. İlk isimleri ‘Tony Flow And the Miraculously Majestic Masters of Mayhem’ olan grup, aynı yılın sonunda EMI plak şirketiyle sözleşme imzaladı. Daha sonra isimlerini Red Hot Chili Peppers olarak değiştirmişlerdir.
Grubun ilk albümü Red Hot Chili Peppers 1983 yılında gitarist Hillel ve davulcu Jack yerine Jack Sherman ve Cliff Martinez'in katkılarıyla yapılmıştır. Albüm büyük bir ticari başarı yakalayamasa da underground müzik çevresinde ses getirmiştir.
1985'de ise Hillel'in katılımıyla ve "Funk Tanrısı" George Clinton'ın prodüktörlüğüyle Freaky Styley piyasaya sürülmüştür. Daha sonra Jack'in de gruba dönmesiyle 1987 tarihli The Uplift Mofo Party Plan adlı albüm çıkmıştır.Albüm Billboard listelerinde 184. sıraya kadar çıkmıştır. Ancak 24 Haziran 1988'de Hillel'in aşırı dozda uyuşturucudan ölmesiyle grup dağılma noktasına gelmiştir. Bu dönemde Anthony Meksika'ya gitmiş, Jack ise gruptan ayrılmıştır. Anthony'nin dönüşü ve Flea'nın çabalarıyla gitarist John Frusciante ile davulcu Chad Smith gruba dahil olmuşlardır. 1989'da Mother's Milk adlı albümü çıkararak ilk altın plaklarını kazanmışlardır. Albümden çıkan ilk single "Knock Me Down" Hillel'in anısınadır.
1991'de ise Rick Rubin prodüktörlüğünde, RHCP'ın en çok ses getiren albümlerinden biri olan Blood Sugar Sex Magik piyasaya çıkmıştır. Albümde yer alan "Under The Bridge" Amerika listelerine iki numaradan giriş yapmıştır, "Give It Away" ise gruba En İyi Hard Rock Parçası dalında Grammy kazandırmıştır.
Uyuşturucuya bulaşan John Frusciante 7 Mayıs 1992'de stres ve yorgunluk bahanesiyle grubu terk etmiştir. John 1994'de ilk solo albümü olan Niandra Lades And Usually Just A T-shirt 'ü ve 1997'de Smile From The Streets You Hold 'u çıkarmıştır.
Bu arada RHCP yoluna devam etmiştir. 1994'de gruba John'un yerine Jane's Addiction ve Porno For Pyros gibi grupların gitaristi Dave Navarro katılmıştır. 1995'de ise Navarro ile birlikte One Hot Minute adlı albümü piyasaya sürmüşlerdir.“One Hot Minute” tüm Dünya’da 5 milyon kopya satarak, 4 numaradan girdiği Amerika listelerinde 55 hafta boyunca yerini korudu.
Ancak 1998'de Dave Navarro grubu terk etmiş, John Frusciante geri dönmüştür. Frusciante'nin dönüşüyle, 1999 yılında prodüktörlüğünü Rick Rubin'in yaptığı Californication albümü çıkmıştır. Bu albüm Blood Sugar Sex Magik 'in soundundan uzak olsa da çıkan ilk single "Scar Tissue" uzun süre ilk onda kalmıştır. Grup 2000 MTV Video Müzik Ödülleri'nde "Videoda Öncü Grup Ödülü"nü kazanmıştır. Californication 'ın videosu "En İyi Yönetmen" ve "En İyi Sanat Yönetmenliği" ödüllerini kazanmıştır. Bu arada John üçüncü solo albümü olan To Record Only Water For Ten Days 'i çıkarmıştır. 2002'de ise Californication 'a benzese de bazı farklılıklar taşıyan By The Way piyasaya çıkmıştır. Albümde yer alan "On Mercury" adlı parça grubun ilk ska denemesidir.
2004 yılında RHCP, “Live in Hyde Park” adlı ilk konser albümünü piyasaya sürdü. Albüm, Londra’daki Hyde Park’ta sahne aldıkları üç gecenin kayıtlarından oluşurken, grup bu üç gecelik konser dizisinden 17 milyon dolar kazanarak bir rekora imza atmayı başardı.
Grubun en son çıkan albümü ise yine Rick Rubin'in prodüktörlüğündeki Stadium Arcadium'dur. Blood Sugar Sex Magik 'in de kaydedildiği stüdyoda kaydedilen albümün çıkış parçası "Dani California"dır. En son klibini çektikleri parça "Tell me Baby" dir. Albümden çıkan üçüncü single "Snow(hey oh)" 4. parçasıdır. 20 Kasım 2006'da piyasaya çıkacak single'la birlikte parçanın Tony Kaye tarafından yönetilen videosu da yayınlanmıştır. Mtv Awards'a da aday olarak gösterilmiştir.
Ayrıca bu single lar dışında klibi yayınlanan diğer Stadium Arcadium parçaları "Desecration" Smile ve "Hump de Bump" dur Grup kendilerine daha çok zaman ayırmak için kısa bir süre müziğe ara vermiştir. Anthony ve Flea Çocuklarıyla ve hayatlarıyla ilgilenirken, Chad Bir Caz grubuna girmiştir. John ise solo çalışmalarına devam etmektedir.
John Frusciante 16 Aralık 2009 tarihinde gruptan ayrılmıştır. 2 Ocak 2010 tarihinde ise onun yerini Josh Klinghoffer almıştır.
Grup 10.stüdyo albümleri olan I'm With You'yu 30.08.2011 tarihinde yayınlamıştır.”

Bir dahaki dfelice konserlere. Bu gece Stevie Wonder’a gideceğim nasipse ve bu yazı yayımlandığında izlemiş olacağım kendisini. O konserden de bilgiler aktarırım.

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com

EYLÜL’ÜN GELİŞİ

EYLÜL’ÜN GELİŞİ

9 Eylül 2012 BirGün Pazar Eki

Eylül ayı, 1 Eylül’ün denk geldiği Cumartesi günü, ferah başladı. İlkbahar’dan kalma bir hava vardı sanki. Elmadağ caddesi, büyülüydü. Yayını beklerken bir kafede oturdum ve ağaçlıklı caddeyi seyretmek huzur verdi. Aslında sabah çok ağlayarak başlamıştım güne. Sezen’den Hayır adlı şarkının etkisiydi herhalde… Ama Harbiye’ye vardığımda bir huzur kapladı içimi. Sebepsiz bir huzur… Radyoda, Mike and The Mechanics çalarak, çok iyi bir seçim yaptığımı fark ettim. Şarkıları, çocukluğumu etkilemiş, hem hüzün hem pozitif enerji veren, kaliteli pop rock. Sözleri de sosyolojik, felsefik ve ileriye bakan türden. Asla karanlık değil… Eylül, umutlarla başladı ya da başlamalı. Başka türlü ayakta nasıl durabilir insan?

Yoğun bir hafta oluyor. 5 Eylül Çarşamba akşamı Açıkhava’da Sezen Aksu konserine gittim. İzlediğim ilk Sezen Aksu konseriydi. Gündemdeki karanlık yüzünden elbette, konser kasvetli başladı ama sonra öyle bir sardı ki şarkılar ve Sezen’in enerjisi, ruhumun dört bir yanını…. Konserden çıktığımda, epeyce sarmıştım yaralarımı… Sanki ruhsal bir yoldaştı seslenen… Terapistimiz oldu Sezen o gece… Kendi kalbindekileri ucundan kıyısından dökerken, hayata şarkı yazarak tutunduğunu anlatırken, manevi bir güç verdi, bu çok barizdi…

8 Eylül RCHP yayını yapıp oradan doğruca Santral İstanbul’a gitmeyi umuyorum, RHCP’yi sahnede izlemek için. Bu yazı yayınlandığında, umarım ki konseri izlemiş olurum. Yazıyı önceden gönderdiğimiz için, konser heyecanındayım henüz. RHCP’nin sahnesinin müthiş olduğunu ve hatta en temel başarılarının bu olduğunu , koyu RHCP fanları bilir. Son üç albümlerinde zaten daha melodik bir tarza yönelip, şöhretlerini daha da globalleştirdiler. Rap, punk ve en önemlisi funk ağırlıklı müzikleri, melodiye evrildi.

Yelken yapılabilecek havaların son demleri mi derseniz, İstanbul bu, hiç belli olmuyor. Kasım ayında başladığımı düşünürsek.. Epeyce ara verdim gibi oldu ama elbette ki devam edecek.

Sezen Aksu konserine dönersek, en sevdiğim şarkısı “Haydi Gel Benimle Ol” u söyledi ya, daha ne isterim... “Unuttun mu Beni” nin demo haline bayılıyorum… Tam doğru olmasa da, kabaca bir şarkı listesi yazdım konserde . Bazilari Medley olarak kısa geçildi (sonlardaki şarkılar). Seyirciye selam verirken, Arkadaş’ı söylemeleri , harika bir sürprizdi.

       Birinci Yarı :

1. Gulumse
   2. Tanrının gözyaşları
   3. El gibi
   4. Erkek guzeli
   5. Şinanay
   6. Gidiyorum
   7. Değer mi?
   8. Dedikodu
   9. Geri dön
   10. Adı bende saklı
   11. Kahpe Kader
   İkinci yari
   1. Son sardunyalar
   2. Yaz
   3. Hadi bakalim
   4. Seni İstiyorum
   5. Vay
   6. Ünzile
   7. Ne kavgam bitti ne sevdam
8. Kaybolan Yıllar
   9. Hata
   10.biliyorsun
   11. Sen Aglama
   12. Geri dön
   13. Beni Unutma
   14. Haydi gel benimle ol
   15. Unuttun mu beni
   16. Arkadaş (orkestrayla kapanış selamı verirken )
   
   

Hayatında en az bir Sezen konserine şahit olmalı insan… En az…

Ece Dorsay

ecedorsay@yahoo.com